Η αγάπη για τα παιδιά μας είναι απόλυτη, αγνή και αδιαπραγμάτευτη!
Ας το παραδεχτούμε, οι περισσότερες γυναίκες στο αγόρι της οικογένειας έχουν μια… ιδιαίτερη αδυναμία.
Κάποιες φορές αυτό, απ΄όση αγάπη κι αν γίνεται να οδηγεί σε δυσκολίες που θ΄αντιμετωπίσουν τα αγόρια, στη μετέπειτα ζωή τους.
Γιατί οι περισσότερες γυναίκες δηλώνουν ερωτευμένες με τους γιους τους;
Πιο παλιά, ο ερχομός ενός αγοριού στην οικογένεια ήταν σχεδόν επιβεβλημένη ανάγκη. Αυτός θα ήταν ο νέος προστάτης της οικογένειας, ο συνεχιστής του είδους.
Σήμερα αυτό σε κάποιο βαθμό ισχύει ακόμη.
Για τις μητέρες όμως, η επιθυμία να αποκτήσουν γιο κρύβει και μια ακόμη ανάγκη τους, πέρα των κοινωνικο-οικονομικών παραγόντων: την ανάγκη να πλάσουν τον «ιδανικό» άντρα, ο οποίος θα είναι απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτές.
Κι αυτό δεν γίνεται φυσικά, συνειδητά.
Μπορεί κάθε μητέρα να ισχυρίζεται πως αγαπά εξίσου την κόρη και το γιο της, οι προσδοκίες της όμως και οι συμπεριφορές της απέναντί τους διαφέρουν. Το λένε άλλωστε και οι επιστήμονες. Ο καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου Κόλγουιν Τρεβαρθέν παρατήρησε ότι ενώ οι μητέρες αρχίζουν αμέσως να σιγοτραγουδούν στις κόρες τους, περνούν περισσότερο χρόνο κάνοντας μορφασμούς στους γιους τους. Ταυτόχρονα, οι ψυχολόγοι Γκουέντολιν Στίβενς και Σέλντον Γκάρντνερ κατέληξαν στο συμπέρασμα πως, κατά τους πρώτους έξι μήνες της ζωής ενός βρέφους, οι μητέρες περνούν περισσότερο χρόνο μιλώντας και τραγουδώντας στα κορίτσια ενώ προτιμούν τη σωματική επαφή με τα αγόρια.
Κάθε μητέρα δηλώνει πως λάτρεψε τον γιο της από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισε -και θα τον λατρεύει σε όλη της τη ζωή. Κάτι που δεν ισχύει για κανέναν άλλο άνδρα. Το αρσενικό παιδί, προς το οποίο η μητέρα δείχνει όλη της την αγάπη και την τρυφερότητα, γίνεται υποσυνείδητα ένα υποκατάστατο του συζύγου, ειδικά αν εκείνος απουσιάζει ή δεν έχει καλή σχέση με τη σύντροφό του. Έτσι το παιδί παίρνει το ρόλο του άνδρα – απόντα και η μητέρα εγκλωβίζει τον γιο της σε συναισθηματικό επίπεδο. Τον υπερπροστατεύει και τον περιποιείται υπερβολικά με αποτέλεσμα να τον κάνει εξαρτημένο από την ίδια. Αν κατά την οιδιπόδεια φάση η μητέρα δεν αντιμετωπίσει τον «έρωτά» της προς τον γιο της, μπορεί να προκαλέσει την μακροχρόνια προσκόλλησή του σε αυτήν. Γι’ αυτό όσο πιο γρήγορα μια μητέρα ξαναγίνει γυναίκα, σύζυγος, ερωμένη, φίλη, εργαζόμενη, τόσο το καλύτερο για το παιδί και για τις ίδιες.
Δεν χρειάζεται να σταματήσετε να λατρεύετε τον γιο σας, για να μπορέσει εκείνος (αλλά και η αδελφή ή οι αδελφές του) να μεγαλώνει φυσιολογικά. Αυτό που είναι απαραίτητο να θυμάστε, είναι ότι εκτός από μητέρα είστε και γυναίκα και πως ο έρωτας της ζωής σας δεν μπορεί να αυτό το μικρό αγόρι, ακόμη κι αν έχει βγει από τα σπλάχνα σας…
