Η δουλειά των γονιών είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά τους και να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για ασφάλεια, υγεία και αξιοπρέπεια. Οφείλουν να σέβονται τα δικαιώματα και την προσωπικότητα των παιδιών και να μην τα εκμεταλλεύονται. Αλλά μέρος της σημαντικής τους δουλειάς είναι και να τους εκφράζουν την αγάπη και την αποδοχή και να ενισχύουν την αυτοπεποίθησή τους.
Η μητρότητα είναι μια από τις πιο υπέροχες και συγχρόνως δύσκολες δουλειές, για την οποία μάλιστα δεν εκπαιδευόμαστε. Βρισκόμαστε καθημερινά απέναντι σε προκλήσεις και ευθύνες και προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που νιώθουμε ότι είναι το καλύτερο. Βασιζόμαστε στο ένστικτό μας αλλά μερικές φορές το ένστικτό μας προδίδει. Η κούραση της δουλειάς και το άγχος της καθημερινότητας μας παρασύρουν και χάνουμε τον έλεγχο. Πάνω στο θυμό μας λέμε σκληρές λέξεις στα παιδιά, οι οποίες τα πληγώνουν και τα στενοχωρούν. Ο τρόπος, όμως, που μιλάμε στα παιδιά μας και οι λέξεις που επιλέγουμε διαμορφώνουν το χαρακτήρα και τη δύναμη τους (Δείτε εδώ: Ο τρόπος που μιλάτε στο μωρό σας καλλιεργεί την ενσυναίσθησή του).Γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί,
Ας δούμε, λοιπόν, φράσεις που έχουμε συνηθίσει να λέμε στα παιδιά, τις οποίες καλό θα είναι να βγάλουμε από την καθημερινότητα μας.
Μην κλαις! Κάνεις σαν μωρό
Δεν υπάρχει πιο σκληρό πράγμα από το να ζητάμε από ένα παιδί να καταπιέσει το συναίσθημά του. Κι όχι μόνο αυτό αλλά να το κοροϊδεύουμε και γι’ αυτό που νιώθει. Τα παιδιά πρέπει να ενθαρρύνονται να εκφράζουν όσα έχουν στην ψυχή τους ακόμα κι αν εμείς δεν αντέχουμε ή δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Το κλειδί εδώ είναι η ενσυναίσθηση. Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι συμπάσχουμε και ότι είμαστε δίπλα του για να του σκουπίσουμε τα δάκρυα του. Όχι να τους δώσουμε εντολή να σταματήσουν να τρέχουν.
Είσαι ίδιος ο πατέρας σου / η μητέρα σου
Συνήθως αυτή η έκφραση συνοδεύεται και από προσβλητικό ύφος. Σπάνια συγκρίνουμε τα παιδιά με τους γονείς για καλό λόγο. Ο πρώτος στόχος αυτής της λεκτικής επίθεσης, είναι να υπογραμμίσουμε την κακή συμπεριφορά του ενήλικα και να τον προσβάλλουμε. Στη συνέχεια να συνετίσουμε το παιδί για να μην ξανακάνει αυτό που μας ενόχλησε. Το αποτέλεσμα όμως είναι να στενοχωρούμε το παιδί υποτιμώντας τις ικανότητες του και να το βάζουμε στη δύσκολη θέση να διαλέξει ανάμεσα στους γονείς του.
Τι ήταν αυτό έκανες; Δεν ντρέπεσαι καθόλου;
Η φράση αυτή πηγάζει μέσα από τη ντροπή του ίδιου του γονιού για την πράξη του παιδιού. Ως αντίδραση προσπαθεί να προκαλέσει ενοχές στο παιδί για κάτι που έκανε, με σκοπό να μην το επαναλάβει. Η αμφισβήτηση όμως που του δείχνει είναι τόσο μεγάλη που χτυπά στην καρδιά την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Νιώθει ότι έκανε κάτι λάθος αλλά και ότι δεν είναι ικανό να κάνει κάτι σωστά.
Σου το υπόσχομαι
Η λέξη υπόσχομαι κρύβει μέσα την έννοια της εμπιστοσύνη και μπορεί να διαμορφώσει τον τρόπο που βλέπει ένα παιδί τον κόσμο. Όταν ένας γονιός υπόσχεται, θα πρέπει να είναι έτοιμος να κρατήσει την υπόσχεση του ή αρκετά γενναίος για να ζητήσει συγγνώμη για την αθέτησή της. Μια υπόσχεση στον αέρα πληγώνει το παιδί και το μπερδεύει. Σταματά να νιώθει ασφάλεια γιατί συνειδητοποιεί ότι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή του, του λένε ψέμματα.
Άστο θα το κάνω εγώ…
…για να τελειώνουμε! Συνήθως αυτή η φράση συνοδεύεται από άγχος και αγανάκτηση για την καθυστέρηση μιας δουλειάς. Το παιδί στην προκειμένη περίπτωση δεν φέρει καμία ευθύνη αλλά είναι στη λάθος θέση τη λάθος στιγμή. Στα αυτιά του όμως δεν φτάνει ένα απλό άστο για να προλάβουμε αλλά ένα άστο γιατί δεν είσαι ικανός για τίποτα. Με αυτόν τον τρόπο πληγώνεται η αυτοπεποίθηση του και του κόβονται τα φτερά. Μετά από λίγο καιρό δεν θα αναλαμβάνει καμία πρωτοβουλία και θα κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του.
Μαμά, δεν σε αγαπώ! Ούτε εγώ
Τα παιδιά στην προσπάθεια τους να εκφράσουν τα έντονα συναισθήματα που νιώθουν, συνήθως οργής κι αδικίας, ανοίγουν λεκτικό πυρ ενάντια στους γονείς τους. Μην έχοντας όμως τις κατάλληλες λέξεις και λόγω της ηλικίας τους εκφράζουν την αγανάκτηση τους με ένα Δεν σ΄αγαπώ. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει οι γονείς να αντιδρούν και να απαντούν με τον ίδιο τρόπο. Αντίθετα, θα πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στο πόσο αγαπούν τα παιδιά, ακόμα κι αν εκείνα δεν το “νιώθουν”. Το κλειδί εδώ είναι η δύναμη της αγάπης. Άλλωστε, τα παιδιά χρειάζονται αγάπη για να μεγαλώσουν, όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν!
