Όπως όλες μας, υπάρχουν στιγμές που τα παιδιά μας βγάζουν από τα ρούχα μας.
Και τι γίνεται τότε;
Δεν μπορείς να ελέγξεις τον θυμό σου και τους βάζεις τις φωνές.
Τις περισσότερες φορές το μετανιώνεις, αλλά στην επόμενη σκανδαλιά κάνεις ακριβώς το ίδιο. Φωνάζεις.
Το ξέρεις όμως ότι οι φωνές έχουν τις ίδιες επιπτώσεις στον ψυχισμό ενός παιδιού με τη χειροδικία;
Πώς μπορεί να νιώθει ένα παιδάκι όταν η μαμά του τού φωνάζει διαρκώς;
Αισθάνεται:
Φόβο. Οι τσιρίδες και τα ουρλιαχτά φτάνουν στα αυτιά και στην ψυχή του και το τρομοκρατούν. Αυτό που φοβάται περισσότερο από τις φωνές είναι ότι η μαμά του θα το αφήσει.
Απόρριψη. Η μαμά του δεν το θέλει, κανείς δεν το θέλει, κανένας δεν υπολογίζει τι νιώθει.
Έλλειψη αγάπης. Δεν με αγαπάει κανείς. Αυτό ακριβώς σκέφτεται το παιδί. Κι ας το λατρεύεις.
Ανάξιο. Ανίκανο. Αδύναμο. Δεν αξίζει μια καλή συμπεριφορά, δεν αξίζει τίποτα. Το παιδί χάνει σταδιακά την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του.
Και φυσικά,
Θυμό. Ο θυμός γεννάει τον θυμό και ο φαύλος κύκλος δεν κλείνει ποτέ.
Τα παιδιά μας θέλουν μόνο ΑΓΑΠΗ!
