Τα μοναχοπαίδια δεν ξέρουμε αν είναι σε χειρότερη ή καλύτερη μοίρα από τα παιδιά που έχουν αδέλφια. Είναι απλώς διαφορετικά και η εξέλιξή τους μπορεί να είναι πολύ θετική, αν βοηθήσει με τον κατάλληλο τρόπο και η οικογένεια.
1. Το μοναχοπαίδι δεν είναι προέκταση του εαυτού σου ούτε είναι σαν και εσένα
Πολλοί γονείς με μοναχοπαίδια πέφτουν στη παγίδα να τα αντιμετωπίζουν σαν μικρούς ενήλικες και ξεχνάνε ότι είναι παιδιά. Δεν χρειάζεται να καταπιέζεις το παιδί σου να κάνει όλα όσα δεν κατάφερες εσύ. Το μοναχοπαίδι είναι το μοναδικό σου παιδί, όχι η δεύτερη ευκαιρία σου σε όνειρα που δεν πραγματοποίησες.
2. Μην παρεμβαίνεις διαρκώς στη ζωή του
Καλό θα είναι να αντισταθείς στην ανάγκη να παρεμβαίνεις σε κάθετι που αφορά το παιδί σου. Το γεγονός ότι δεν έχεις άλλο παιδί δεν σου δίνει την απόλυτη ελευθερία να ανακατεύεσαι διαρκώς σε προσωπικές του υποθέσεις. Αφήστε το μόνο του. Θα το βοηθήσει να γίνει πιο ανεξάρτητο και αυτόνομο.
3. Μάθε του να μοιράζεται
Οι ειδικοί, μας προτρέπουν να ξεκινήσουμε τις πρώτες προσπάθειες για να μάθουμε στο παιδί να μοιράζεται από νωρίς. Με το που θα αρχίσει να δηλώνει με έμφαση «δικό μου», το παιδί είναι αναπτυξιακά έτοιμο να καταλάβει τη διαφορά του τι είναι δικό του και τι ανήκει σε κάποιον άλλον. Μόλις, δηλαδή, καταλάβει την έννοια της ιδιοκτησίας βρίσκεται στο σωστό δρόμο για να μάθει και να μοιράζεται. Απαιτείται χρόνος, διαρκής υπενθύμιση και ακούραστη προσπάθεια από μέρους μας.
4. Μην του κάνεις διαρκώς τα χατήρια
Όλα τα παιδιά είναι απαιτητικά. Δεν ικανοποιούνται εύκολα και συνεχώς ζητάνε. Είτε είναι μόνα τους είτε με αδέλφια, ζητάνε. Είναι στο χέρι των γονιών, να το ελέγξουν ώστε να μην εξελιχθεί σε ένα παιδί, που μόνο απαιτεί.
5. Βοήθησέ το να είναι κοινωνικό
Τα μοναχοπαίδια δεν έχουν ένα αδερφάκι να μιλάνε, να ανταλλάσουν απόψεις και να παίζουν. Η λύση ποια είναι; Να καλείτε κόσμο σπίτι. Προσκαλέστε φίλους, συμμαθητές του από το σχολείο, ξαδερφάκια κτλπ. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί σας δε θα νιώθει μόνο και θα κοινωνικοποιείται.
6. Μάθε του να παίρνει πρωτοβουλίες
Να αποκτήσει ευθύνες και να κάνει τα δικά του λάθη. Αυτό σημαίνει, ότι δεν πρέπει να το προστατεύουμε υπερβολικά (ούτε βέβαια και να το αφήνουμε χωρίς όρια), να αποφεύγουμε να το υπηρετούμε αλλά και να το κατευθύνουμε συνέχεια.
Πηγή: infokids.cy
