Ήταν μέσα Μαρτίου του 2019. Ένα βροχερό απόγευμα έφτασα στο Παραλίμνι. Εκεί όπου με περίμενε ένας φίλος για να με οδηγήσει σε ένα από τα πιο σημαντικά ραντεβού που είχα στη δημοσιογραφική μου πορεία. Δεν επρόκειτο για κάποιο διάσημο άτομο. Ούτε για κάποιον πολιτικό ή πολιτειακό αξιωματούχο. Γνώρισα πολλούς τέτοιους τόσα χρόνια στο δημοσιογραφικό κουρμπέτι. Η συνάντηση ήταν με μια απλή δασκάλα. Κουβαλούσε, όμως, μια πολύ βασανισμένη περιπέτεια υγείας. Έμελλε σε αυτή τη συνάντηση να έπαιρνα ένα τεράστιο μάθημα ζωής. Μπροστά στην αξία του ωχριούν όλες οι συνεντεύξεις που είχα πάρει μέχρι τότε.
Το πρόσωπο στο οποίο αναφέρομαι σήμερα με βαθύτατη θλίψη και πόνο ψυχής ήταν η μονογονιός πολύτεκνη (πέντε ανήλικα παιδιά) δασκάλα Μαρία Κίτσιου. Καρκινοπαθής και ταλαιπωρημένη πολύ από αλλεπάλληλες χημειοθεραπείες, μεταστάσεις και βραχυθεραπείες. Την συνάντηση είχε διευθετήσει ο αξιότιμος Γιώργος Κωνσταντίνου, ένας άνθρωπος με Α κεφαλαίο, ο οποίος πάλευε με πολλούς τρόπους να στηρίξει την Μαρία σε κάθε στάδιο της περιπέτειας της. Ήταν ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου Αγίας Νάπας όπου ήταν διορισμένη η Μαρία.
Εκείνη την εποχή, η Μαρία είχε διαγνωσθεί με μετάσταση του καρκίνου στο περιτόναιο. Οι πόνοι ήσαν ανυπόφοροι. Οι γιατροί που την παρακολουθούσαν δεν της έδιδαν άλλη επιλογή από αυτό το οποίο προβλέπουν τα πρωτόκολλα τους: Χημειοθεραπείες. Στην αγωνία της να ζήσει όσο περισσότερο γινόταν και όσο πιο καλά ήταν δυνατόν, αφού είχε πέντε παιδιά να μεγαλώσει, αναζήτησε και άλλη θεραπεία. Τότε ο δρ Ζάμπογλου (ένας ακόμη σπουδαίος άνθρωπος, πέρα από επιστήμονας, που στήριξε υπέρμετρα την Μαρία) της πρότεινε υπαλλακτική θεραπεία. Με τη μέθοδο της βραχυθεραπείας. Το κόστος, όμως, δεν μπορούσε να το καλύψει η Μαρία. Απευθύνθηκε στο κράτος. Οποία απογοήτευση όμως. Την απέρριψαν!
Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ο κ. Κωνσταντίνου με πήρε να γνωρίσω την Μαρία. Σε μια προσπάθεια να πιέσουμε ώστε να εγκριθεί η οικονομική κάλυψη της θεραπείας στο Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο. Για την στιγμή της συνάντησης έγραφα στις 15-3-2019: «Ήταν έκπληξη. Αντίκρισα μια γυναίκα, με εικόνα που σε καμία απολύτως περίπτωση έδειχνε καρκινοπαθή στον τέταρτο βαθμό. Ούτε καν ασθενούσα με απλό κρυολόγημα. Μας υποδέχτηκε ευδιάθετη. Ευγενικότατη, γλυκύτατη και με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Για άνθρωπο, που έχει να αντιμετωπίσει τόσο σοβαρό πρόβλημα υγείας, όσο να ‘ναι, αναμένεις στο πρόσωπο και στη συμπεριφορά του να δεις τα σημάδια που προκαλεί η ασθένεια».
Όσοι γνώρισαν την Μαρία είμαι βέβαιος ότι δεν θα διαφωνήσουν ούτε με ένα γράμμα από αυτήν την περιγραφή. Καμιά σκιά θανάτου δεν μπορούσε να της πάρει το αγγελικό χαμόγελό της. Ούτε και να την κλονίσει. Όση ώρα μου περιέγραφε την περιπέτειά της, ένα πράγμα πήγαζε από την καρδιά της: Το πάθος να ζήσει για τα παιδιά της! Ήταν τέτοια η δύναμη με την οποία το πάθος αυτό πήγαζε από την υπέροχη ψυχή της, που προκαλούσε ένα ισχυρό ωστικό κύμα μέσα στο σαλόνι του σπιτιού της. Το ένιωθα. Με διαπερνούσε σαν ηλεκτρικό ρεύμα.
Βλέπετε, τον Οκτώβριο του 2018 οι γιατροί της είχαν πει ότι παίζεται αν θα προλάβαινε τα Χριστούγεννα… Ήταν, όμως, Μάρτιος του 2019 και ήδη η Μαρία είχε νικήσει τον καρκίνο, το θάνατο και τις προβλέψεις των γιατρών! Ζούσε. Ένιωθε δυνατή. Αυτή η αγωνίστρια της ζωής, καθόταν απέναντι μου αγέρωχη. Κραύγαζε «δεν σκοπεύω να πεθάνω». Με το απέραντο χαμόγελό της, μου εξηγούσε ότι γνωρίζει πως κάποια στιγμή θα έρθει το μοιραίο. Όμως, μέχρι εκείνη την στιγμή ποθούσε να ζήσει όσο περισσότερο με τα πέντε ανήλικα παιδιά της. Κάποιοι μεγαλόσχημοι, όμως, που γράφουν παγερά πρωτόκολλα και άψυχους κανονισμούς, την εμπόδιζαν. Αρνούντο να της προσφέρουν μιαν υπαλλακτική θεραπεία για να παρατείνει το χρόνο ζωής της. Και την ποιότητα ζωής της…
Παραθέτω τα τελευταία λόγια της Μαρίας σε εκείνη την συνέντευξη. Την είχα ρωτήσει τι ακριβώς ζητούσε με το δημοσίευμα. Η απάντηση γροθιά στο στομάχι. Όχι το δικό μου. Του κράτους. Του πλαισίου στο οποίο εγκλωβίζουν τους καρκινοπαθείς. «Τίποτα. Δεν διεκδικώ τίποτα για μένα. Ούτε και κατηγορώ οποιονδήποτε γιατρό. Γνωρίζω ποια θα είναι η δική μου κατάληξη κάποια στιγμή. Θέλω, όμως, να προβληματίσω το κράτος. Τους αρμόδιους. Να επιμετρήσουν την ουσία. Είμαι μητέρα -μάλιστα μονογονιός- πέντε παιδιών. Είμαι και εκπαιδευτικός. Και φυσικά είμαι και άνθρωπος. Επειδή κάποια στιγμή θα πεθάνω, δεν έχει σημασία όσο ζω η ποιότητα της ζωής μου; Δεν έχει σημασία ότι μια διαφορετική θεραπεία μου επιτρέπει να ζω χωρίς πόνο; Ξέρουν τι σημαίνει όσο ζω να ζω καλά με τα παιδιά μου; Να μπορώ να εργάζομαι φυσιολογικά; Να ζω με ό,τι αυτό συνεπάγεται όσο είμαι εν ζωή;”. Μεγαλείο ψυχής από έναν άνθρωπο που γνώριζε ότι θα έφευγε…
Την επόμενη μέρα του δημοσιεύματος προκλήθηκε σάλος. Χιλιάδες τα μηνύματα του κόσμου, που ζητούσε με κάθε τρόπο να βοηθήσει. Οποία έκπληξη. Ενδιαφέρθηκαν και οι πολιτικοί. Το Προεδρικό, η Βουλή, ο υπουργός Υγείας… Η Μαρία Κίτσιου συνέχισε έκτοτε να παλεύει. Με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Μέχρι προχθές. Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020. Ο καρκίνος τελικά την λύγισε. Προέβλεπαν να έφευγε τα Χριστούγεννα του 2018. Σχεδόν να προλάβαινε τα Χριστούγεννα του 2020.
Δύο ολόκληρα χρόνια περισσότερο έζησες Μαρία μου. Δύο ολόκληρα χρόνια περισσότερο χάρηκες τα πέντε παιδιά σου. Δύο ολόκληρα χρόνια περισσότερο μπόρεσες να διδάσκεις (σ.σ. παρά την περιπέτειά της συνέχιζε ανελλιπώς να διδάσκει) τους μαθητές σου. Μόνο εσύ γνωρίζεις την αξία αυτής της νίκης. Οι άλλοι, οι πολιτικοί, οι αρμόδιοι μην περιμένεις να καταλάβουν. Βλέπεις, τα ψυχρά πρωτόκολλα δεν άλλαξαν ποτέ. Η μεγαλοψυχία σου να δημοσιοποιήσεις την περιπέτειά σου για να βοηθήσεις άλλους καρκινοπαθείς δεν τους άγγιξε όσο έπρεπε…
Είμαι ευτυχής που σε γνώρισα. Είμαι ευτυχής για το μάθημα ζωής που μου πρόσφερες. Είμαι ευτυχής που γνώρισα μια μητέρα για την οποία πέντε παιδιά θα είναι υπερήφανα σε όλη τους τη ζωή. Καλό ταξίδι αγαπημένη μου!
ΥΓ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ:
Η Μαρία Κίτσιου πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή για τα πέντε παιδιά της. Πλέον, χωρίς αυτήν χρειάζονται βοήθεια. Φίλοι της οικογένειας δημοσιοποίησαν δύο τραπεζικούς λογαριασμούς στους οποίους όποιος επιθυμεί μπορεί να συνδράμει. Ελληνική Τράπεζα – : ΙΒΑΝ – CY12005004140004140157507301 και Τράπεζα Κύπρου: ΙΒΑΝ – CY38002001950000357034157613. Και στους δύο να αναγράφεται «Εισφορά για Μαρία Κίτσιου».
Πηγή: philenews.com
