Ειλικρινά όσο και να προσπαθήσετε δεν πρόκειται να το μαντέψετε.
Η απόκτηση ενός τρίτου παιδιού, δεν ήταν στα σχέδια της Lucy Hellein Τyler, γι΄αυτό και έπαιρνε τις κατάλληλες προφυλάξεις. Όταν λοιπόν έμαθε ότι ήταν έγκυος, η έκπληξή της ήταν μεγάλη.
Ο μικρός Dexter Tyler γεννήθηκε με καισαρική και τόσο ο γιατρός όσο και η ίδια έμειναν άφωνη όταν είδαν τι κρατούσε σφιχτά στο χεράκι του το μωρό: ένα ενδομήτριο σπείραμα (το σπιράλ) !
Με την εισαγωγή της μικρής αυτής συσκευής στην ενδομητρική κοιλότητα επιτυγχάνεται μακροπρόθεσμη και αξιόπιστη αντισύλληψη.
Η φωτογραφία του νεογέννητου Dexter Tyler που αναρτήθηκε από τη μητέρα του στο facebook πριν από αρκετό καιρό, κοινοποιήθηκε πάνω από 72.000 φορές.
«Ήταν σίγουρα γραφτό να γεννηθεί ο Dexter. Παρ’όλο που δεν το είχαμε σχεδιάσει, η οικογένεια μου κι εγώ αισθανόμαστε απίστευτα ευλογημένοι», σχολίασε η Lucy Hellein.
Πόσα είδη ενδομήτριων σπειραμάτων υπάρχουν;
Υπάρχουν δύο βασικά είδη ενδομήτριων σπειραμάτων.
• Τα ενδομήτρια σπειράματα χαλκού. Πρόκειται για πλαστικές συσκευές σχήματος «Τ», στα σκέλη των οποίων βρίσκεται τυλιγμένο ένα λεπτό σύρμα από χαλκό.
• Τα ενδομήτρια σπειράματα, που εκλύουν ορμόνες. Πρόκειται για πλαστικές συσκευές σχήματος «Τ», οι οποίες εκλύουν ορμόνες, κατά βάση προγεσταγόνο.
Πώς τα ενδομήτρια σπειράματα χαλκού εμποδίζουν τη σύλληψη;
Ο «παραδοσιακά» αποδεκτός τρόπος δράσης των ενδομήτριων σπειραμάτων με χαλκό υπαγορεύει την πρόκληση τοπικής φλεγμονής στην ενδομητρική κοιλότητα, η οποία παρεμποδίζει ή αναστρέφει την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου. Εντούτοις, νεότερα στοιχεία φαίνεται, πως καταρρίπτουν αυτήν την άποψη.
Ο χαλκός, που εντοπίζεται στο ενδομήτριο σπείραμα εκλύει τοπικά ελεύθερο χαλκό και άλατα χαλκού. Η εκλυόμενη ποσότητα χαλκού είναι εξαιρετικά μικρή – μικρότερη από τη μέση ημερήσια πρόσληψη χαλκού από τη δίαιτα – και έτσι η συγκέντρωση χαλκού στο αίμα δεν αυξάνεται. Εντούτοις, οι ουσίες αυτές προκαλούν αλλαγές στο μικρο – περιβάλλον της ενδομητρικής κοιλότητας, αλλά κι στη σύσταση της τραχηλικής βλέννης. Κατά τον τρόπον αυτόν παρεμποδίζεται η μετάβαση των σπερματοζωαρίων προς τις σάλπιγγες και η γονιμοποίηση του ωαρίου. Ενδέχεται δε, ο χαλκός να επηρεάζει αρνητικά – ίσως και να αναστέλλει τελείως – και την ικανότητα του ωαρίου να γονιμοποιείται.
